Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek.
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Brand leest makkelijk weg door het toegankelijke taalgebruik en de korte hoofdstukken. Toch is het verstandig het boek niet al te snel te lezen. De schrijfster vertelt veel in weinig woorden, waardoor je anders misschien mist wat er precies gebeurt. Het blijft lang onduidelijk waarom Roman zich schuldig voelt over de dood van zijn zusje. Lees gewoon door, dan kom je er vanzelf achter.

De auteur gebruikt ook regelmatig beelden om te vertellen wat er aan de hand is. Zo is Romans moeder ‘net een ongepeld vers eitje, als je je duim tegen de schaal zou drukken om hem te pellen, barstte die meteen in duizend stukjes’. Daarmee wordt duidelijk hoe kwetsbaar zij is. Brand is echt een boek voor jou als je van gevoelige verhalen houdt over heftige maar ook herkenbare gebeurtenissen.

Om over na te denken

Trek jij je dingen snel aan? Voel jij je wel eens schuldig, terwijl het eigenlijk niet jouw schuld is?
Wat zou jij anders doen in je leven als je de kans zou krijgen om iets over te doen?
Zijn er verschillende manieren om een groot verlies te verwerken? Praten jullie thuis (makkelijk) over gevoelens en moeilijke gebeurtenissen? En wat gebeurt er als je dat wel of juist niet doet?

Wat anderen van dit boek vonden

'Brand is een indringend verhaal dat gaat over gigantisch verdriet, maar dat tegelijkertijd ook gaat over de voor iedere jongere herkenbare gebeurtenissen. Roman worstelt namelijk ook met zijn identiteit, met zijn rol binnen zijn vriendengroep en met de relatie die hij heeft met Celine, waarin hij, maar ook zij, niet praat over hetgeen hij voelt.’
Anne van Mechelen, op: Langlevelezen.nl

'Anke Kranendonk slaagt er ook in haarscherp te verwoorden hoe het ondraaglijke verlies de relaties binnen Romans gezin aantast. Dat doet ze met krachtige beelden en rake beschrijvingen van lichaamstaal, dat alles vanuit het standpunt van Roman. “Ik voelde het meteen, we kwamen weer in de beleefdheidstand. Behandelden elkaar heel lief als breekbaar porselein. Alleen waren we allemaal al gebroken.”’
Jan Van Coillie, op: Lees-wijzer.be

'Het verhaal krijgt een bijzondere wending als Roman een jongen ontmoet die vrijwilliger is bij de jeugdbrandweer en brandweerautootjes spaart. Die lokroep naar de oorzaak van zijn ellende kan hij niet weerstaan en dat voelt wat al te toevallig en daardoor een beetje geforceerd. Aan de andere kant is er iets bij voor te stellen omdat hij zelf denkt: misschien kan ik het overdoen, misschien kan ik het eindelijk goed doen. Als lezer gun je dat hem en zijn gezin van harte.'
Jaap Friso, op: Jaapleest.nl