Het woeden der gehele wereld: Opdracht

Opdracht niveau 3 | Mening

Onder Bronnen vind je twee fragmenten van boekverslagen waar een duidelijke mening in staat.

Titel Het woeden der gehele wereld
Niveau boek niveau 3
Opdracht niveau 3 | Mening
Studielast 2 à 3 uur
Werkvorm individueel
Focus mening
Je leert je mening formuleren en ondersteunen met argumenten.
Gemaakt door Els van der Geest
Bron 1
Bron 2

Vraag 1

Vergelijk de mening in deze fragmenten met jouw eigen mening: onderstreep met groen de passages waarmee je het eens bent en met rood de passages waarmee je het niet eens bent.

Vraag 2

Vul onderstaande schema's in. Neem in de eerste kolom de onderstreepte passages over en noteer je eigen (tegen)argumenten in de tweede kolom.

Vraag 3

Beschrijf nu in een tekst van ongeveer 500-700 woorden jouw mening over Het woeden der gehele wereld. Je kunt fragmenten uit de twee boekverslagen als voorbeeld gebruiken.

Schema's

Eens met... Jouw eigen argument
Oneens met... Jouw eigen tegenargument

 

Bronnen

Bron 1
'De roman Het woeden der gehele wereld heeft veel verschillende reacties opgeleverd. Doeschka Meijsing (Elsevier, 11 september 1993) spreekt van "een prachtig boek". Ze vindt "de barokke overvloed" in het boek de grote kracht en prijst het taalgebruik van de personages rond de hoofdpersoon. Arnold Heumakers (De Volkskrant, 2 september 1993) daarentegen is uitgesproken negatief: hij vindt dat 't Hart vele zaken in deze roman al uitentreuren in vorig werk heeft beschreven en noemt de stijl zwak. Verder ergert hij zich mateloos aan 't Harts onbedwingbare behoefte om alles uit te leggen. Hij typeert de roman als "een ouderwetse draak". 

Mijns inziens valt er voor de mening van beide personen het een en ander te zeggen. Enerzijds heb ik het boek met veel plezier gelezen: het is erg boeiend om te zien hoe Alexander beetje bij beetje achter zijn ware identiteit komt. Anderzijds heeft de roman ook zeker negatieve kanten, zoals het taalgebruik, 't Harts "uitlegmanie" en zijn schoppen tegen het protestantisme. In deze beoordeling wil ik mijn mening verder uitwerken en beargumenteren. 

Allereerst wil ik ingaan op de positieve punten. Ik vind Het woeden der gehele wereld een erg spannend boek. Het verhaal is op een intrigerende wijze geschreven. Je leeft helemaal met Alexander mee en je bent erg benieuwd hoe Alexander zal reageren als hij erachter komt dat Oberstein niet de moordenaar, maar wel zijn eigen vader is. Het is leuk om de ontknoping van het boek te lezen. Het verhaal krijgt nog een heel andere wending door het feit dat Oberstein, van wie Alexander en de lezer verwachten dat hij de moordenaar is, niet geschoten blijkt te hebben. De personages in de roman zijn goed gekozen. Je kunt je goed in de situatie inleven. Wel vind ik zijn karakters te veel clichéachtig. Haast iedereen op 't Hoofd is zwaar gereformeerd, a-cultureel, laag ontwikkeld, en dergelijke. Zulke personen zullen er na de wereldoorlog ongetwijfeld geleefd hebben, maar ik vind dat 't Hart zijn ouderlijke omgeving nu al te belachelijk/zwart heeft afgeschilderd (typisch 't Hart overigens).
Het thema van de roman vind ik goed. De gebeurtenissen die Alexander meemaakt zijn realistisch, de problemen waar hij mee kampt ook. Alexander heeft er de leeftijd voor om naar houvast, identiteit te zoeken. Jammer is het dat God hierbij aan de kant geschoven wordt als Steun en Helper.
Veel critici (vooral de a-muzikalen onder hen) vinden dat de muziek een te prominente plaats krijgt in de roman. Daar ben ik het niet mee eens, waarschijnlijk omdat ik zelf ook veel van de muziek van Bach houd (tijdens het maken van dit verslag heb ik onder andere naar de partita O Gott, du frommer Gott geluisterd). Toen ik de partita speelde op een kerkorgel begreep ik het gevoel van Alexander goed: de muziek van Bach is prachtig en kan zeker rust bieden. 

Naast deze positieve punten zijn er ook duidelijk negatieve punten aan te wijzen. Zo maakt 't Hart het orthodoxe christendom en de Bijbel openlijk en verborgen belachelijk. Allerlei paradoxen worden als uiterst tegenstrijdig afgeschilderd. Heel de cultuur en de manier van leven na de Tweede Wereldoorlog wordt in het belachelijke getrokken. Verder zet hij de gereformeerden ook neer als hypocriet: vier zaken op moreel gebied die door de Bijbel worden afgekeurd (homofilie, pedofilie, seks buiten het huwelijk, incest), hebben een belangrijke plaats in de roman. Ook over het taalgebruik valt heel wat te zeggen. Zoals gezegd in het voorgaande gebruikt 't Hart een bonte mengeling van verschillende stijlen. Ook noemen verschillende critici de stijl te ouderwets, te bombastisch, te keuvelachtig en te weinig subtiel. Hier ben ik het mee eens. Allerlei clichés zijn makkelijk aan te wijzen (het water kabbelt vredig, de regen klettert, de wind zingt, kachels gloeien). Ook maakt de schrijver zich schuldig aan stilistische fouten als contaminaties (ergens voor terughuiveren). Bovendien komen we in de dialogen woorden tegen die halverwege de jaren vijftig waarschijnlijk niet gebruikt werden, zoals op pagina 80 waar Herman uitlegt dat hij en niet zijn broer William gereformeerd zal worden: "Mijn broer vindt 't veel prettiger om hervormd te zijn en ik wil gereformeerd wel eens proberen, dus waarom zouden wij dan niet mogen switchen?"
Een negatief punt vind ik niet alleen het taalgebruik, maar ook de schrijfstijl van Maarten 't Hart. De helft van het verhaal is niet relevant voor de intrige van het boek. Vaak weidt hij uit over muziek, godsdienst, taal en omgeving. Dit maakt het boek lastig leesbaar.
Verder vind ik het boek als detective niet bijzonder goed. De plot is door de overvloedige aanwijzingen uiterst voorspelbaar. Ook is de manier waarop Alexander te weten denkt te komen wie de moordenaar is, niet realistisch. Het is allemaal wel heel toevallig hoe hij in contact komt met de verschillende betrokkenen. 

Rest mij nog het eindoordeel over het boek. Ondanks de vele negatieve punten heb ik tijdens het lezen van het boek veel plezier beleefd. Wanneer je niet tegen 't Harts geloofsbenadering kunt, kan ik het niet aanbevelen het boek te lezen. Wanneer je dit echter weet te relativeren, is Het woeden der gehele wereld een aanrader om een keer - zij het uiterst kritisch - te lezen.'
Jaap-Jan, 6vwo, op: scholieren.com

Bron 2
'In het begin had ik wel wat moeite met het lezen van het boek. Ik kwam moeilijk door de eerste hoofdstukken, misschien omdat je dan nog niet zo goed weet waar het boek nou eigenlijk over gaat. Ook moest ik aan de stijl wennen. Ik vind de schrijfstijl die Maarten 't Hart gebruikt niet zo fijn. Het komt heel ouderwets over. Er worden verschillende termen gebruikt uit die tijd die ik niet zo goed begrijp. Ook vond ik de bladzijdes lange beschrijvingen van bepaalde klassieke stukken niet echt interessant. Je weet dan niet zo goed wat je je daarbij voor moet stellen.  

Ik begrijp het boek nu beter, nadat ik alles nog eens goed op een rijtje had gezet. Het is een best ingewikkeld verhaal, wat ik eerst niet zo goed begreep. Mijn mening van het boek is daardoor ook iets beter geworden. 

Ik denk dat de schrijver wil vertellen dat deze gebeurtenissen ook in het echt kunnen voorkomen en dat de wereld vrij klein is. In het boek heeft bijna iedereen wel iets met elkaar te maken en ik denk dat dit in het echt ook zo is. Er wonen miljarden mensen op de wereld en tóch kom je bijvoorbeeld in Amerika iemand tegen die bij je broer op school heeft gezeten.
Ik heb wel van dit boek geleerd. Met name het verschil tussen een detective zoals Baantjer en deze. Dit boek is niet zomaar een standaard detective. Er speelde nog veel meer mee en er waren niet zo veel typetjes zoals in Baantjer. Dus deze literaire detective is een heel verschil met de lectuur. 

Ik vind het boek moeilijk, omdat er een ingewikkelde achtergrond in meespeelt. Niet alleen gaat het boek over een moord die opgelost moet worden, maar er is nog veel meer aan de hand. Eigenlijk is de moord een soort dekmantel voor het familiedrama dat hierachter schuilt.
Ook vind ik het taalgebruik moeilijk, omdat er veel termen of uitdrukkingen worden gebruikt die vreemd voor mij zijn (bijvoorbeeld: "En zo'n spannetje zette dan vervolgens rap een half dozijn wurmen of aposteltjes op de wereld"). Nou snap ik wel wat er staat, maar soms moest ik het nog wel een keer overlezen om het helemaal goed te begrijpen. 

Ik vind het boek verrassend, omdat ik een heel andere verwachting had in het begin. Ik verwachtte een stereotiep detectiveverhaal, maar er gebeurde nog veel meer dan ik had verwacht. Er wordt niet alleen een moord opgelost, maar er zitten ook nog andere verhaallijnen in en er schuilt nog veel meer achter. Ook bestaat het boek niet alleen uit typetjes zoals bij Baantjer. De personages hebben allemaal een eigen origineel karakter. 

Ik vind het boek aangrijpend, omdat het toch best heftig is wat Alexander meemaakt. Hij maakt niet alleen een moord mee (wat niet iedereen meemaakt), maar hij komt er ook achter dat zijn ouders niet zijn echte ouders zijn, maar dat Oberstein zijn echte vader is.' 
Viola, 5 havo, op: scholieren.com