Pastorale gaat voor een belangrijk deel over de botsing tussen de twee culturen, maar uiteindelijk toch ook over het ‘geworteld zijn’.
Babs Gons schreef het hierna volgende lange gedicht ‘Ga terug naar je eigen land’, waarin ze een geraffineerd spel speelt met een van de meest respectloze uitspraken die je naar een ander kunt doen. Je kunt (zie bron) ook kijken en luisteren hoe zij dit gedicht als spoken word-artist brengt.

ga terug naar je eigen land

ga terug naar je eigen land
begroet jezelf bij de grens
verwelkom je
op je eigen gronden
jouw land
waar het stof van de aarde
de hitte van het asfalt
het rumoer van het leven
samenkomen in je middenrif

ga terug naar je eigen land
zet diep vanbinnen
voet op eigen bodem
leg je hand op je hoofdstad
haal diep adem
door je buitenwijken
waar de straten
zijn vernoemd naar je ware helden
ga terug en
wees je eigen land 

weet je eigen land
altijd vlak achter je ogen
opgevouwen net onder je borstkas
tussen duim en wijsvinger
wees nooit een vreemdeling
want dit alles is jouw eigen land 

ik ga terug naar mijn eigen land
betreed mijn gronden
vol verhalen van voorouders
waar het verspilde bloed
diepgewortelde eiken voortbracht
die me rechtop houden tussen de
resten van plantages
overwoekerd door distels en doofpotten

laten we teruggaan naar ons eigen land
de grond weer van ons allen maken
weer naar de zon laten groeien
wat is platgetrapt
laten we de lucht zuiveren
met kamfer, kokos, citrus
sandelhout en salie branden
luisteren naar de legendes
onder de sequoia, de baobab
de kankantrie
de stilte weer leren horen
tussen het geruis
de stemmen van onze voorgangers
ons verbinden met het land
de lucht
de rivieren 

kom terug naar je eigen land
begroet jezelf bij de grens
verwelkom jezelf
op je eigen gronden

draag je land
altijd binnen handbereik
ergens vlak achter je ogen
in je gehemelte
laat zelfs tussen het kilste beton
je voeten zachtjes dansen op de aarde
zorg dat er altijd
genoeg kruid in je groeit
genoeg zand onder je nagels zit
de magie van de wind
je altijd kan vinden
je nooit de taal vergeet
laat het land tot je spreken 

vergeet niet
dat dit alles
jouw eigen land is 

weet je eigen land
altijd vlak achter je ogen
opgevouwen net onder je borstkas
tussen duim en wijsvinger
wees nooit een vreemdeling
want dit alles is jouw eigen land

Schrijf een betoog of beschouwing van 500 tot 750 woorden over de vraag in hoeverre literatuur een bijdrage kan leveren aan een beter begrip voor andere culturen en een tolerante samenleving. Volg daarbij onderstaande aanwijzingen:

1. Introduceer in de inleiding je onderwerp door enkele voorbeelden te geven van verschillende culturen uit onze samenleving. Sluit af met de hoofdvraag in hoeverre literatuur een bijdrage kan leveren aan meer begrip voor andere culturen en een tolerante samenleving.
2. Begin het middenstuk met Pastorale van Enter, waarbij je de lezer een indruk geeft van de twee culturen die daarin een belangrijke rol spelen. Laat in twee volgende alinea’s van het middenstuk zien hoe Enter met behulp van structuurelementen als het perspectief en karakterontwikkeling de cultuurverschillen en/of -overeenkomsten naar voren laat komen. Geef daarbij ook verhaalvoorbeelden. Afhankelijk van de vraag of je een betoog of beschouwing schrijft, verbind je daaraan een scherp oordeel of blijf je juist wat meer neutraal.
   Voeg aan het middenstuk nog een of twee alinea’s toe waarin je laat zien wat Babs Gons in haar gedicht ‘Ga terug naar je eigen land’ met deze beledigende uitspraak doet en wat voor effect dat volgens jou heeft op de lezer.
3. Sluit je stuk af met een conclusie, waarin je antwoord geeft op je hoofdvraag uit de inleiding, gebaseerd op je bevindingen uit het middenstuk. Je mag daarin ook een onderscheid maken tussen proza en poëzie. Let uiteraard op correct taalgebruik.