‘Met De avond is ongemak heeft Marieke Lucas Rijneveld een roman geschreven die thuishoort in het rijtje van de beste debuten.’
Zo begint Theo Hakkert zijn juichende bespreking van dit boek. En hij eindigt:
‘Dit is een groots debuut. Toen A.F.Th. van der Heijden debuteerde (als Patrizio Canaponi), schreef De Revisor op het omslag: ‘een prozadebuut van formaat’. Het is een stempel waarmee voorzichtig moet worden omgesprongen. Maar haal het inktkussen maar voor de dag. De avond is ongemak hoort bij die zeldzame debuten. Denk aan Blauwe maandagen, denk aan De wetten, misschien aan De avonden zelfs (de dromen, de nietigheid, het verval).’ 

Dat zijn hele grote woorden. Zou jij ze voor je rekening nemen of ben je minder onder de indruk? Hoort Rijneveld inderdaad thuis in het rijtje Van der Heijden, Grunberg, Palmen, Reve? En is het verstandig om een beginnende schrijver meteen zo hoog in een literaire traditie in te schalen?

Schrijf een betoog van ten minste 500 woorden, waarin je deze vragen beantwoordt. Bereid je daarop voor door

1) de hele bespreking van Hakkert te lezen (bron 1);

2) je een beeld te vormen van de drie ‘zeldzame debuten’ die in de slotzin genoemd worden – je vindt ze alle drie op Lezenvoordelijst, op niveau 4 en 5;

3) de toespraak van de juryvoorzitter van de ANV Debutantenprijs 2019 te lezen (bron 2), met name het gedeelte over De avond is ongemak;

4) je eigen genuanceerde beoordeling van De avond is ongemak te concretiseren, met goede argumenten;

5) een goede titel voor je betoog te bedenken, waarin in elk geval het woord ‘debuut’ voorkomt.