Leesaanwijzingen

Het dagboek van Veere is in meerdere opzichten verraderlijk. Je begint met een ogenschijnlijk
heel eenvoudig dagboek, bijna een beetje onbenullig. Net als je je begint af te vragen waarom je zo’n onbeduidend dagboek van een willekeurige persoon aan het lezen bent, krijgt Veere totaal onverwachts de diagnose van een levensbedreigende ziekte. Op dat moment denk je: aha, daar was het om te doen, dit is het persoonlijke verslag van een vrouw die moet leren omgaan met een dodelijke ziekte. Deels klopt dat, dus als je daarin geïnteresseerd bent, dan heb je een prachtig boek in handen. Toch gaat dit dagboek veel verder en dieper dan dat.
Allereerst zijn daar de verwijzingen naar de wereldliteratuur, zoals naar het leven van de eigenzinnige Virginia Woolf. Omdat Veere samenwoont met haar vriend en tegelijkertijd verliefd is op een jongere vrouw, is het dagboek niet speciaal gericht op het ziekteproces. Het boek blijkt een intrigerende zoektocht naar identiteit, naar de grondvragen van het leven, ook als dat leven bedreigd wordt door ziekte, omringd door een rijke schat aan wereldliteratuur, die een verbinding aangaat met Veeres persoonlijke ontwikkeling. Voordat je het weet, lees je niet alleen maar over het persoonlijke leven van een ander, maar ben je aan het filosoferen over wat jij zelf belangrijk vindt in het leven en word je gemotiveerd om de parels uit de wereldliteratuur zelf te gaan ontdekken! 

Om over na te denken

Wat maakt iemand tot vrouw?
Hoe kun je eenzaamheid doorbreken?
Hoe kun je vriendschap bewaren zonder aan alle verwachtingen van de ander te voldoen?
Wat doe je met je geheime verlangens?
Kun je met meerdere mensen een intieme relatie hebben zonder anderen te kwetsen?
Hoe kun je je laten inspireren door andere schrijvers en kunstenaars en toch je eigenheid bewaren?  

Wat anderen van dit boek vonden

‘Een prachtig boek met de allermooiste cover en een geweldige titel; fan! Hoewel dit boek boordevol diepgang zit leest het toch als een trein; je zou het in een hip en een wip uit kunnen hebben ware het niet dat je heel wat tijd besteedt aan het onderlijnen van mooie zinnen en boeiende ideeën. Ik heb half het boek onderlijnd.’
Els Van Haute, op: hebban.nl

‘Debutant Elte Rauch schrijft wanhopig en optimistisch, ernstig en ironisch over een vrouw die worstelt met verliefdheid en ziekte. De dagboekvorm is goed gekozen.’
Gé Vaartjes, op: volkskrant.nl 

‘Het is verleidelijk om te denken dat Een vrouw met mooie borsten autobiografisch is, maar dat is volgens Rauch niet het geval. In een interview met de Groene Amsterdammer geeft ze aan dat ze wel uit haar ervaring heeft geput – ze heeft de ziekte bijvoorbeeld zelf gehad - maar dat ze Veere niet ís. Groot compliment voor Rauchs inlevingsvermogen: het dagboek doet heel authentiek en echt aan. Rauch weet Veeres gevoelens, gedachten en twijfels heel mooi te bewoorden: ‘hoe begin ik nieuw. Weinig, minder, bijna niets. O lieve god, geef me niets en laat van me houden.’ De roman krijgt meerwaarde door de opname van prachtige citaten van literaire grootheden aan het begin van elke maand. Ook voegen Veeres gedichten veel toe, in het Nederlands, Engels en zelfs in het Frans.’
Lisette Huibers, op: literairnederland.nl