Een van de bronnen bij deze opdracht is een recensie die je op LiteRom kunt vinden. Voor het gebruik van LiteRom geldt: je moet lid zijn van de plaatselijke bibliotheek; dan kun je inloggen met je bibliotheekaccount. 

A

1. Marieke Lucas Rijneveld, Tobi Lakmaker, Valentijn Hoogenkamp, Maxim Februari, Andreas Burnier – vijf schrijvers van wie je een boek op Lezen voor de lijst kunt vinden. Maar wat hebben ze nog meer gemeen?
2. De eerste drie genoemde schrijvers zijn jong, en zijn met Maxim Februari echt schrijvers van nu. Andreas Burnier echter schreef haar eerste romans in de jaren ’60, het tijdperk van de seksuele revolutie (als je daar weinig van weet: bron 1 vertelt er iets over). Maar de ideeën van mensen veranderen natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Zo typeert een recensent in 1969 het thema van Het jongensuur als ‘de lesbische problematiek en de moeilijke groei naar de volwassenheid’. Wat mankeert er aan deze typering?
3. Recensent K.L. Poll lijkt, óók in 1969, de boodschap van Burnier beter begrepen te hebben. Lees zijn recensie (bron 2) en vat zijn belangrijkste uitspraken over het thema ‘gender’ samen.

B

1. In deze tijd van LHBTIQ+ is Burnier opnieuw ontdekt. Lees bron 3 en beluister vervolgens de podcast aan het eind van bron 4 (de tekst daarvan kun je daar eventueel ook downloaden). Maak aantekeningen. (Lees ook alvast de volgende vraag, omdat je die aantekeningen daarbij nodig hebt.)
2. Burnier heeft haar boek niet ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’ genoemd en het begrip LHBTIQ+ bestond in 1969 nog niet. Maar Het jongensuur staat wel vol met ‘moderne’ gedachten en uitspraken over gender; de hoofdpersoon is immers ook een meisje dat een jongen wil zijn. Schrijf, ter afronding van deze opdracht, een heldere, samenhangende tekst (minstens 400 woorden) waarin je goed laat uitkomen hoe Burnier in Het jongensuur het gender-thema aan de orde stelt. Illustreer je verhaal met sprekende citaten uit de roman. Maar ook gebruik van je aantekeningen bij de vorige vraag.