Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Het verhaal speelt in Italië aan het eind jaren tachtig, een tijd van grote werkloosheid en armoede. Er wordt regelmatig verwezen naar de Amerikaanse en Italiaanse filmgeschiedenis. De ik-figuur spiegelt zich aan zijn helden van het witte doek. In feite speelt de ik-figuur ook een rol, in zijn eigen leven.

Om over na te denken

De ik-figuur in dit verhaal is bepaald niet bescheiden, lijdt aan zelfoverschatting en heeft een grote bek. Veel lezers krijgen daardoor een hekel aan hem. Toch is hij sympathiek. Kun je uitleggen waar dat in zit?

In een interview op Leesplein zei Frascella: 'Toen ik jong was en boeken las met jongeren als hoofdpersoon leefde ik hun leven en ontdekte ik dat ik niet zo alleen was als ik dacht te zijn. Nu ik zelf boeken schrijf die gelezen en gewaardeerd worden, hoop ik dat iemand zich minder alleen voelt, net als bij mij gebeurde.' Herken je dat? Welke boeken hebben jou geholpen?

Prijzen

• Bekroond met de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs (2011) Meer informatie.

Wat anderen van dit boek vonden

'Het verhaal is verbijsterend, van begin tot het eind heeft het je volle aandacht. Het taalgebruik is niet moeilijk, maar vaak wel heel erg grof. Gelukkig zit er in dit fantastische boek ook humor, waardoor je sympathie voor de hoofdpersoon krijgt.'
WLuijk, op: Bol.com

'Vlijmscherpe en toch humoristisch klinkt de stem van de naamloze verteller in Ik ben de sterkste. Die combinatie is in de jongerenliteratuur zeldzaam. De zeventienjarige hoofdpersoon – type grote bek, klein hartje – is een spectaculaire mix van overmoed, bijtend cynisme, theatrale overdrijving, puberale provocatie en schunnigheid. Hij is een zuiger, een vechtersbaas, maar toch een personage waarvoor je onmiddellijk valt.
'Bas Maliepaard, in: Trouw

'Ik ben de sterkste is heel goed geschreven, de schrijver sleurt je als lezer mee in het leven en de gedachten van de gekke en losgeslagen tiener, die al snel ook een hele gevoelige kant blijkt te hebben. De taal die Frascella gebruikt is heel humoristisch en redelijk grof, met veel ruimte voor details en omschrijvingen. Je merkt tijdens het lezen dat je het verhaal eigenlijk als een film 'leest'.'
Marian, op: Lekkerlezen.weebly.com