Leesaanwijzingen

Dracula. Quentin Tarantino. David Lynch. Alex van Warmerdam.
Gothic novel. Horror B-film. Absurdistische thriller. Zwart-komische aanklacht.
Zulke namen en begrippen kun je tegenkomen in besprekingen van deze roman. Zo probeert men het vervreemdende, fascinerende en gruwelijke van dit boek te vangen. Want hoe gewoon en alledaags de levens van de meeste personages ook zijn, de verbeelding van de schrijver laat ze fantastisch ontsporen. Voor liefhebbers van de combinatie van nachtmerries en humor.
Het eerste hoofdstuk is een soort proloog, waarin iemand wordt verhoord over een krankzinnige aanslag in een restaurant. In het vervolg lijkt dit geen rol meer te spelen – tot in het allerlaatste hoofdstuk (of de epiloog). Misschien is het eerste hoofdstuk bedoeld als voorbereiding op het absurde karakter van het – in eerste instantie – realistische grote verhaal.

Om over na te denken

Waar denk jij aan bij het woord ‘menseneter’?
Houd jij van griezelen? Waar zou de behoefte (bij veel mensen) vandaan komen om te griezelen, bijvoorbeeld in spookhuizen en met Halloween, bij thrillers en horrorfilms?
Moet de leiding van een bedrijf dat succesvol wil zijn vooral zakelijk zijn of vooral menselijk?
Slaag jij er altijd in je verantwoordelijkheid te nemen, of loop je er – soms of vaak – liever voor weg?
Iemand met een zwak karakter loopt het risico zijn ziel aan de duivel te verkopen - waar of niet waar?

Prijzen

• Bekroond met de BNG Bank Literatuurprijs 2022.

Wat anderen van dit boek vonden

‘Tom Hofland schreef een eigentijdse gothic-roman die grappig, spannend én geëngageerd is. De grimmige sfeer is vet maar overtuigend neergezet.'
Bo van Houwelingen, op: volkskrant.nl

‘Het verhaal zelf doet je fronsen, lachen, walgen soms. Vooral verstokte comic-lezers en B-film- fanaten zullen de groteske scènes waarderen.
Het is ook gewoon erg goed gedaan. Tijdens het lezen kun je Hoflands sardonische lachje bijna horen: dit heb ik verzonnen beste lezer, take it or leave it.'
Gerwin van der Werf, op: trouw.nl 

'Er gaat een ‘hauntende’ kracht van dit verhaal uit, waarbij het soms beslist ongemakkelijk voelt, maar de tragikomische sfeer, de verwijzingen naar horrorfilms en gothic novels, zijn eerder hilarisch. Dat het volgens de achterflap ook ‘een sprankelend eerbetoon aan de liefde, in al haar facetten’ is, valt niet te ontdekken. (...) Het boek is een knappe poging tot horror gemengd met maatschappijkritiek. Helaas blijft het wat oppervlakkig en mist het soms focus door uitweidingen die het verhaal niet ondersteunen of verdiepen maar juist afleiden van de kern (...)'
Marjet Maks, op: literairnederland.nl