Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

De hondeneters gaat over een periode in de geschiedenis waar je waarschijnlijk nog niet zoveel over weet. Bovendien komen er veel Vlaamse woorden en uitdrukkingen in voor. Sommige passages zijn met opzet een beetje vaag, vooral de delen waarin Victor bijkomt na een epileptische aanval. Je moet dus vanaf het begin geconcentreerd lezen.
De hondeneters is geen boek waarin je elke dag een paar bladzijden leest, want dan raak je de draad kwijt of zie je details over het hoofd die later belangrijk blijken te zijn. Het is verstandig om het boek binnen een paar dagen uit te lezen. Dat is bepaald geen straf, want als je eenmaal in het verhaal zit, wil je waarschijnlijk vanzelf wel doorlezen tot je het uit hebt.

Om over na te denken

Hoe ver zou jij gaan om je huisdier te redden? Denk je dat jouw ouders jou alles vertellen? Hoe ga je om met een ziekte die invloed heeft op alle aspecten van je leven? Hoe draag je verdriet dat te groot en te zwaar is? Wat doet oorlog met mensen in slechte én in goede zin?

Prijzen

• Bekroond met de Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer (2010) Meer informatie.

Wat anderen van dit boek vonden

'Ik vond De hondeneters een erg aangrijpend boek. Ik heb al vaker boeken over de Eerste Wereldoorlog gelezen omdat ik geïnteresseerd ben in verhalen die zich afspelen tijdens historische gebeurtenissen. Wat ik zo mooi vond aan dit boek is dat het niet over het front gaat (behalve in de brieven van Nest), maar over het dagelijkse leven van de gewone burgers. De afschuwelijke verhalen van de mensen die Victor onderweg tegenkomt zijn erg goed neergezet en je begint echt in te zien hoe erg het was.'
Senne, op: Sennesblogspot.nl

'Het mollige Vlaamse taalgebruik is een genot om te lezen, al zullen veel Nederlandse jongeren even moeten doorbijten. Maar dat is de moeite meer dan waard.'
Bas Maliepaard, in Trouw

'Licht verteerbaar kun je deze Hondeneters bezwaarlijk noemen, al passeren ook wel leuke, kleurrijke figuren de revue. In haar directe en zinnelijke beschrijvingen van de beestigheid gaat ze ook heel ver, dat moest wel. Maar haar taal zoekt altijd naar de grootst mogelijke schoonheid, en het verhaal behoudt tot aan het eind de vereiste spanning en spankracht.'
Annelies de Waele, op: Knack.be