Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

De ik-persoon Wael komt uit Syrië. Je denkt misschien dat hij daardoor heel anders is dan jij, maar eigenlijk is hij net als wij allemaal. Wael is het verhaal van een gewone jongen met een gewoon leven, die hoopt op een mooie toekomst. Alleen brengt de oorlog daar verandering in.
Wael is geen moeilijk te volgen verhaal, omdat het de persoonlijke belevenissen van Wael beschrijft. Om de oorlogssituatie in Syrië en zijn reis van Homs naar Nederland beter te kunnen begrijpen, kan het helpen om de kaarten en de achtergrondinformatie voorin het boek te bekijken.

Om over na te denken

Wat doe je als een oorlog je leven overhoop haalt? Houd je vast aan de weinige dingen die je nog hebt, kom je in actie of sla je op de vlucht?
Heeft iemand (zeker een jong iemand!) in een oorlogssituatie eigenlijk wel iets te kiezen? Of word je tot actie gedwongen omdat je geen keus meer hebt?
Hoe vind jij dat we in Nederland met vluchtelingen omgaan?

Wat anderen van dit boek vonden

'Wael is een aangrijpende monoloog van een zelfbewuste, optimistische twintiger. In korte hoofdstukken vertelt de hoofdpersoon over zijn jeugd. Over hoe hij tijdens de oorlog zo lang mogelijk
bleef werken, studeren, plezier maken en verliefd was. Over hoe hij, toen het kantoor van zijn baas was platgebombardeerd, ging helpen bij het Rode Kruis en zich inzette voor inwoners van de kapotgeschoten delen van de stad. (…) Doordat Waels levensverhaal in de ik-vorm is geschreven, is het indringend en persoonlijk.’
Elias van der Plicht, recensie in: Trouw  

‘Wael is een goed (in de ik-vorm) geschreven, confronterend boek dat een intrigerend beeld geeft van hoe het leven van een gewone jongen opeens kan omslaan in een achtbaan van angstaanjagende belevenissen.’
M.H. Langelaan, recensie op: bol.com

‘[Suzanna Jansen:] “Ik heb geprobeerd zijn verteltrant weer te geven, gebeurtenis voor gebeurtenis (...). Dit is het verhaal vanuit zíjn perspectief, zonder analyses en theorieën.” In die opzet is de schrijfster goed geslaagd. Maar het is de vraag of het wel zo’n handig uitgangspunt was. (…) Het heeft nu nodeloos een “en toen, en toen”-opsommend karakter gekregen en komt niet zo aan bij de lezer als had gekund. Het blijft op afstand.’
Judith Eiselin, recensie in: NRC