Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Als je op zoek bent naar een roman over verschillende culturen en je via een aangrijpend verhaal wilt verdiepen in Suriname en thema’s als racisme, (on)gelijkheid en de tegenstellingen tussen zelf en ander, is dit een interessant boek. In Suriname en op de Antillen worden de boeken van Bea Vianen op dit moment veel gelezen.
Suriname, ik ben is een heel talige roman. Het geeft inzicht in de verschillende culturen die samenleefden binnen Suriname rond de jaren vijftig en zestig. De roman is niet erg dik. Wat betreft opbouw en structuur is de roman niet ingewikkeld. Toch kan het aan het begin even lastig zijn om de verschillende personages en hun achtergronden uit elkaar te houden.
Het is goed om te bedenken dat in Suriname verschillende bevolkingsgroepen moesten samenleven: Hindoestanen, Creolen, Javanen en Marrons, allemaal met hun eigen achtergrond en problematiek. De onderlinge verhoudingen waren vaak gespannen, onder andere door religieuze verschillen. Daarbij kwam dan nog de ondergeschikte positie van vrouwen en meisjes. Dit maakte het leven van de hoofdpersoon extra ingewikkeld.

Om over na te denken

Merk jij dat discriminatie en racisme nog in onze samenleving aanwezig zijn? Maak jij het van dichtbij mee? Wat voor impact heeft het op jou?
Voel je je wel eens anders dan de groep?
Hoe kom je op voor je rechten? Hoe reageer je als je ziet dat mensen ongelijk behandeld worden?
Ben je wel eens eenzaam? Wat doe je als je je onbegrepen voelt?
Leven er in jouw omgeving verschillende culturen samen?
In hoeverre heeft iedereen in je omgeving dezelfde vrijheden?
Vind jij dat er op middelbare scholen verplicht meer aandacht moet komen voor literatuur met thema’s als racisme, diversiteit, (gender)ongelijkheid?

Wat anderen van dit boek vonden

'Suriname, ik ben is het hartverscheurend verhaal van een jonge vrouw die moet opboksen tegen een wereld waarin haar plek op voorhand is bepaald door culturele tradities. Vianen toont dat het streven naar vrijheid het hoogste goed is, maar laat tegelijk zien dat men daarvoor soms grote offers moet doen. Haar werk blijft belangrijk en actueel, en grijpt nog steeds naar de keel, meer dan vijftig jaar na datum.'
Kris Mattheeuws, op: literairnederland.nl 

'Daarmee is dit bijzondere en pijnlijke coming of age-verhaal dus aan de ene kant herkenbaar voor veel Nederlandse lezers en geeft het aan de andere kant een blik op een vergelijkbare situatie in een ander land, dat gevormd is door toedoen van Nederland. Een goede manier dus om je rekenschap te geven van een deel van je eigen geschiedenis. Ik zou bijna zeggen: verplichte kost in het literatuuronderwijs op de middelbare school.'
Martijn Nicolaas, op: tzum.info 

'Ik dacht dus altijd dat ik me nooit zou kunnen herkennen in Surinaamse literatuur, omdat ik geen enkel referentiekader in die richting heb, omdat het niet mijn verhaal was om te lezen, niet mijn pijn om te voelen en me mee te identificeren. En toen las ik dit boek. En nu voel ik me schuldig dat ik Surinaamse literatuur altijd op voorhand afschreef omdat het “niet voor mij” was. Ik voel zo veel meer begrip, ik voel herkenning op totaal onverwachte punten, ik ben door dit boek heen gevlogen en ik wil meer.'
Iris Besseling, op: goodreads.com