Het zijn vooral de 'Hollandse' romans die destijds door de toonaangevende critici onmiddellijk als absolute meesterwerken werden beschouwd. Van zijn reputatie getuigt bij uitstek Van Schendels voordracht, in 1938, voor de Nobelprijs voor de Literatuur.

Van Schendel verbeeldt de titanenstrijd die de eigenzinnige en tegendraadse hoofdpersonages met hun omgeving leveren wanneer zij hun geweten volgen en uit ethische overwegingen een verantwoordelijkheid op zich nemen die de menselijke maatstaf overstijgt. Hun onverzettelijke zelfopoffering krijgt heroïsche en tragische dimensies in de confrontatie met de steile orthodoxie van het negentiende-eeuwse calvinisme. Conflicten en rampspoed voeren hen onvermijdelijk naar de ondergang. Van Schendel heeft deze romans geschreven in een strenge, sobere stijl maar het is juist de kracht van het verzwijgen die Van Schendels taal zijn beeldende en suggestieve vermogen verleent. Bron: www.uitgeverijathenaeum.nl