Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

De hemel is altijd paars is niet dik en leest makkelijk. Toch is het een boek dat vraagt om langzaam en aandachtig lezen. Dat komt door de poëtische stijl die Rezazadeh gebruikt en de filosofische en romantische gedachten van de hoofdpersoon. Als je gevoelig bent voor mooie taal en graag aan het denken wordt gezet door een verhaal, is dit zeker een boek voor jou.

Om over na te denken

Hoe zou jij jezelf omschrijven: als gevoelig/romantisch of eerder nuchter? Is er in de wereld wel plaats voor gevoelige mensen? Is gevoeligheid een kracht in het leven of kan het ook een valkuil zijn? En verschilt dit nog per land of cultuur?
Hoe belangrijk is de natuur voor jou? Heb jij weleens bedacht dat bomen met elkaar kunnen communiceren?
Hoe bouw je een nieuw leven op in een vreemd land? In hoeverre houd je vast aan wat je kent, en in hoeverre pas je je aan?
'Eenzaamheid is de prijs die je moet betalen om in deze prachtige herberg te verblijven.' (p. 26)
Wat is er nodig om liefde te laten slagen? Zijn alle verschillen te overbruggen?
‘Moet ik iemand van wie ik houd die weg wil, achternagaan?’ (p. 153)

Prijzen

• Bekroond met de Bronzen Uil Publieksprijs 2021       
• Bekroond met de Debutantenprijs van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde 2022    
• Genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2022
• Boek van de Maand (mei 2021), volgens Mezza’s boekenpanel (AD)

Wat anderen van dit boek vonden

‘Wat is een goede benaming voor literatuur die zich bevindt op het grensvlak tussen literatuur en poëzie? Noem het “piteratuur”, noem het “loëzie”. In ieder geval is de samenkomst van deze twee genres bij de Iraans-Nederlandse auteur Sholeh Rezazadeh méér dan geslaagd. In haar debuutroman De hemel is altijd paars weet ze zowel het perspectief van de nuchtere über-Hollandse Mees als het perspectief van de dromerige, emotionele Iraanse Arghavan waarheidsgetrouw te beschrijven.’
Kim Saris, op: 8weekly.nl

‘Wat ik erg mooi gedaan vond was de verweving van het verleden met het verleden. Naarmate het verhaal vordert komen we via goed geplaatste flashbacks steeds meer te weten over de jeugd van Arghavan en hoe die haar heeft gevormd tot de persoon die ze nu is. Vooral de band met haar vader vond ik erg mooi beschreven. Over de liefde tussen hen en de latere vervreemding vanwege zijn opiumverslaving. Het zijn niet alleen scenes waardoor je Arghavan beter leert begrijpen, maar ze zijn ook bijzonder mooi om te lezen. De liefde voor de familie, de heimwee naar het verleden, de geuren en de kleuren van het land waar ze vandaan komt. Het komt allemaal heel direct binnen.’
Istvan, op: bookbreak.nl 

‘Wanneer je een boek schrijft over een gevoelige jonge vrouw die verliefd wordt, dan is klefheid een valkuil waar je al met één voet in staat. Rezazadeh balanceert naar mijn gevoel voortdurend op dit randje, zeker waar het op de romance tussen Arghavan en Mees aankomt. […] De hemel is altijd paars is een boek dat steunt op het karakter van de hoofdpersoon, Arghavan. Mag je haar dromerige, langzame blik niet, dan wordt de poëzie irritant en de liefde gedoe. Maar kan je begrijpen waarom bomen verdrietig kunnen zijn om het bloeien van hun bloemen, en waarom je soms om vier uur ’s ochtends naar de paarse lucht moet kijken, dan is dit boek een ode aan jou, de gevoelige mens.’
Pieter Van de Walle, op: dereactor.org