Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Dit boek verveelt niet gauw, omdat het verhaal afwisselend verteld wordt vanuit Oscar en zijn oudere zus Louise. In beiden kun je je zonder al te veel moeite verplaatsen. De vooroordelen ten opzichte van de Molukse gemeenschap zijn herkenbaar en brengen ook een bepaalde spanning met zich mee. Dit geldt ook voor Louises worsteling met haar gereformeerde opvoeding.
Misschien vind je het lastig je te verplaatsen in de verschillende culturen, maar je krijgt daar in het boek voldoende informatie over. Het verhaal speelt zich in de jaren tachtig af, waardoor je ook voelt dat alles wat anders gaat dan tegenwoordig op school: de krijtborden, geen internet, enz. Het boek nodigt uit om af en toe wat op te zoeken over de geschiedenis van de Molukse gemeenschap in Nederland. Hetzelfde geldt voor de gereformeerde cultuur. Er komen regelmatig bijbelverwijzingen voor in het boek, maar ook verwijzingen naar de geschiedenis. Als je gevoelig bent voor stijl, zul je genieten van de manier waarop het boek is geschreven. NRC Handelsblad heeft het over ‘originele en scherpzinnige metaforen’ en zegt: ‘de melodie van de zinnen doet de vertelling knispervers aanvoelen.’ 

Om over na te denken

Wat krijg je mee vanuit huis? Kun je, als je uit huis gaat, simpelweg ontkomen aan je wortels, of blijf je die voelen en meenemen in de rest van je leven?
Hoe kijk je naar andere culturen om je heen? Blijf je het liefst op veilige afstand of zoek je toenadering?
Hoe zou je het aanpakken als je ineens contact moet maken met iemand uit een andere cultuur en vervolgens verliefd wordt op zo iemand?
In hoeverre wordt jouw houding bepaald door hoe je zelf bent opgevoed?

Prijzen

• Genomineerd voor de Boekenbon Literatuurprijs 2020. 
• Gekozen tot Boek van de maand door het boekenpanel van DWDD (november 2019).

Wat anderen van dit boek vonden

'Dit boek voelt als een levenswerk. Hoewel ik maar 1 ander boek van Stephan Enter las, Grip, voelde ik in dit boek veel meer de verfijndheid van het geheel. Hoe alles samenhangt, samentrilt zou ik haast zeggen, in de warme zomer die de personages meemaken. De rake karakterbeschrijvingen zijn extreem humoristisch, en toch is het boek doordrongen van een diep levensgevoel, met hele serieuze
discussies en gedachten.'
Elisa Goudriaan, op: goodreads.com

'Wat je bijblijft, zijn andersoortige scenes, natuurervaringen, momenten van bezinning en inzicht, interessante conversaties en contemplaties. Schijnbaar geen zaken van levensbelang, maar die zijn hoofdpersonen toch ongemerkt sturen en vormen, met soms als peper en zout een rake beschrijving, zoals deze van een ouderling: “Mijnheer Westeneng, die de canapé bezette – buik op schoot, konen met de tint van stoofperen, comfortabel dobberend in zijn bad van lichaamsgeur.” Onweerstaanbaar raak en geestig. Maar ik zou Enter, bij al zijn soms virtuoze beschrijvingen, toch vooral een meester van de tere momenten willen noemen.'
Rob Schouten (recensent), op: trouw.nl

‘Beheerst en geraffineerd schetst Stephan Enter een wereld die op knappen staat.’
Arjan Peters (recensent), op: volkskrant.nl