Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaoke boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Als je altijd al meer hebt willen weten over de werking van propaganda en de oorlogsmachinerie, dan is dit boek echt wat voor jou. Maar verwacht geen boek dat bol staat van oorlogsgeweld. Het zijn juist de subtielere pijnlijke zaken van oorlog voeren die Brijs blootlegt, zoals de groepsdwang om je aan te melden voor het leger en de psychologische wonden die de oorlog toebrengt. Het verhaal speelt zich voor de helft af in Londen gedurende de eerste jaren van de Eerste Wereldoorlog. Je krijgt een goed beeld van de invloed van de oorlog op het alledaagse leven, op jongeren, op studenten en op arme burgers in de stad. De dreiging van bommen, de voedselschaarste, de oproep om het leger in te gaan en daarmee samenhangend de vele, vele doden die te betreuren waren - dat kun je lezen in dit boek. In de tweede helft bevind je je aan het front, in Noord-Frankrijk of in Vlaanderen.  Hier wel meer actie, maar geen heroïsche taferelen. Dit boek wil je laten kennismaken met de dramatiek en ambiguïteit van oorlog.

Om over na te denken

Hoe gaan soldaten om met onverwachte, gruwelijke situaties die de oorlog met zich meebrengt? 
Is de waarheid altijd te verkiezen boven de verbeelding? In wiens belang wordt de waarheid soms verdraaid? Bestaat er één soort waarheid?

Wat anderen van dit boek vonden

'Post voor mevrouw Bromley lezen deed me terugdenken aan de boeken van Thea Beckman die ik als tiener las. Beckman bood hetzelfde type literatuur: een ruime vertelling die je meesleept in een zorgvuldig gedocumenteerde fictie en je als het ware verbiedt om de lectuur te onderbreken.'
Mark Cloostermans, op: De Standaard

'Het unieke aan dit boek is ook dat het een boek is dat zich in de oorlog afspeelt, maar niet echt over de oorlog gaat, maar enkel  over de gevoelens en gedachtes van de personages. Dus dat is weer eens wat anders dan die andere oorlogsboeken.'
Hendrik, 17 jaar, op: YouTube

'Maar het verhaal komt langzaam op gang, is praktisch humorloos en blijft een beetje kabbelen, wat vooral veroorzaakt wordt doordat de personages niet interessant genoeg zijn. John is een bleke figuur (al is hij misschien door Brijs zo bedoeld), waardoor het je weinig kan schelen wat er met hem gebeurt; Martin is een vervelende rouwdouw, terwijl de intellectuele pacifist William karikaturaal aandoet. Je kunt je in beide gevallen moeilijk voorstellen wat John in hen ziet.'
Pieter Steinz, op: NRC Handelsblad