Beluister het lied 'Dochters' van Marco Borsato (bron 1).

In de bundel Vader en dochters beschrijft Bril zijn dochters met veel bewondering, net als Marco Borsato in 'Dochters'.  

Vraag 1


In 'Dochters' zingt Marco Borsato: ‘Maar hoe groot ze ook mag zijn, in mijn ogen blijft ze altijd klein.’ Wat is dat toch met volwassenen dat ze je altijd maar ‘klein’ of ‘enorm gegroeid’ vinden? Hoor jij vaak dat je ‘nog zo klein’ of ‘een kleintje’ bent, of dat je ‘al zo groot wordt’? Wat vind je daar eigenlijk van?


Vraag 2


Martin Bril benadrukt in Vader en dochters ook regelmatig dat zijn dochters ouder en groter worden. Waarom denk je dat Martin Bril, of ouders/vaders in het algemeen, dat lastig vinden? Leg uit.


Vraag 3


In 'Dochters' zingt Borsato over een dochter die niet door hem opgehaald wilde worden van een feest. Ook Bril schrijft in ‘Feest’ en ‘Trenchcoat’ over het ophalen van zijn dochters van (school-)feesten. Wil jij wel of niet door je ouders/vader opgehaald worden van een schoolfeest? Vind je dat nog fijn of ben je daar misschien al ‘te groot’ voor? Leg eens uit.


Vraag 4


Marco Borsato zingt ook over de trouwerij van zijn dochter: ‘Ik knipper m’n ogen en zie hoe haar hand nu voorgoed van een ander is. Maar waar ze ook mag zijn, in gedachten is ze hier bij mij. In mijn hoofd blijft ze altijd klein.’

Bij vraag 1 heb je antwoord gegeven op de vraag hoe het voelt om ‘klein’ of ‘al zo groot’ genoemd te worden. Marco Borsato ziet zelfs in de getrouwde vrouw die zijn dochter is nog een klein meisje. Wat vind je daarvan? Blijf je voor je ouders/vader altijd klein? Wanneer ben je niet meer klein, maar gewoon een volwassene? Ook als kind? Of blijf je altijd een kind (en dus klein)?


Vraag 5


Het lied van Marco Borsato is erg emotioneel en liefdevol. Vind je dat de sfeer van het lied goed past bij het boek Vader en dochters? Leg je antwoord uit en gebruik eventueel een voorbeeld uit het boek.