Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Jij bent van mij is een boek om zorgvuldig en met aandacht te lezen. Je verplaatst je in het hoofd van een moordenaar, in de associaties, gedachten en gevoelens van een man die weet wat hij heeft gedaan - maar weet hij ook waarom? Tijdens het lezen vallen er steeds weer nieuwe puzzelstukjes op hun plaats.

Om over na te denken

In hoeverre kun je andere mensen echt kennen?
Is iemand die gestoord gedrag vertoont, zoals Tille in Jij bent van mij, ook een gestoord persoon?
Zit er in ieder mens een Tille?
Zijn er bij iedere misdaad ook verzachtende omstandigheden?

Prijzen

• Bekroond met de Groninger Boekenprijs 2019
  
• Genomineerd voor de BookSpot Literatuur Prijs 2018
  
• Op de longlist van de Libris Literatuur Prijs 2019

Wat anderen van dit boek vonden

'En dan kunnen we de feiten rond Marianne Vaatstra toch niet helemaal loslaten – die zaak was zo
pikant omdat de mensen in het nabijgelegen asielzoekerscentrum lange tijd collectief voor schuldig gehouden werden, waarbij de ontmaskering van de dader voor een cynisch-ironische afloop zorgde. Het is bijzaak in de roman, maar oorverdovend aanwezig. (…) De wreedheid van de moord werd van lieverlee ‘on-Nederlands’ genoemd, en: ‘Ze hebben ook andere ideeën over vrouwen’, weet de oude Storkema.
Xenofobie, vooroordelen – ook zoiets waarvan je onbewust doordrongen kunt zijn, zo’n mechanisme. Zo verbreedt Middendorp de schuldvraag en verbindt hij het lot van Tille aan dat van ons allemaal. Waardoor het ijzersterke Jij bent van mij nog lang onder je huid blijft zitten.’
Thomas de Veen, in: NRC, 3 mei 2108

'Wat het meest opvalt is hoe Middendorp ons laat zien hoe het brein werkt van iemand die als een eenvoudige boerenzoon, een gewoon mens in pure vorm denkt. Hoe het onbewuste en het bewuste elkaar afwisselen. Hij zet dat af tegen de droom, waarin Tille ook worstelt met het verleden, maar een droom is één situatie, en de stroom van onze gedachten associeert, springt heen en weer en dan ineens duikt hij weer het diepe van de poel van onze herinneringen in. (…) Ironie, lulligheid en het wezen van de dingen komen samen.’
Hans Mirck, op: tzum.info

'Wat overblijft is een portret van een nadenkende en gevoelige moordenaar die zijn daad half weg-filosofeert (…) Eigenlijk geeft Tille daarmee de schuld aan de schepping, aan de natuur, niet aan zichzelf. Wie op zoek is naar de diepste reden voor ons gedrag komt met lege handen uit deze roman, wie wil zien hoe de mens zichzelf iets wijs weet te maken is daarentegen aan het goede adres.’
Rob Schouten, in: Trouw, 29 april 2018