Dyslectisch? Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek.
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

WIL is een bijzondere en indrukwekkende roman. Maar het is geen makkelijk boek. Je zult moeten wennen aan de taal (voluit Vlaams) en de originele stijl. Daarbij komt dat het verhaal niet bepaald helder wordt gepresenteerd: de hoogbejaarde verteller Wilfried Wils, die zelf alles niet even scherp meer op een rijtje heeft, vertelt zijn herinneringen zeker niet ordelijk en systematisch. Daardoor moet je steeds goed blijven opletten in welke tijd je zit. En dan is er ook nog volop commentaar op wat er gebeurt. Een van die stemmen is van Angelo, het dichterlijke Paul van Ostaijen-achtige alter ego van Wilfried. 
Het zal voor veel lezers lastig zijn dat in de roman nauwelijks structuur is aangebracht met behulp van hoofdstukken. Je zult dus gewoon moeten doorlezen.

Om over na te denken

Moeten/kunnen wij misdaden uit het verleden keihard veroordelen, of moeten wij ze in hun context zien? Denk bijv. aan de discussies over ons slavernijverleden, of over onze helden die bij nader inzien toch ook hun schaduwzijden hebben. Wat vind je van Olyslaegers' uitspraak (in een interview) dat een moreel oordeel achteraf wel makkelijk is, maar ook noodzakelijk?
In hetzelfde interview zei Olyslaegers: 'Democratie is geen gegeven, maar een gevecht.' Mee eens?
Wilfried Wils over wat je leert op school: 'Het wordt verkocht als kennis, maar het gaat vooral om aanvaarding. Wat iedereen denkt moet in prille zielen worden geschroefd als waarheid.' (p. 39) Wat vind jij daarvan?
'Te zijn wie ge echt zijt is het moeilijkste wat er bestaat, want de wereld schenkt dat privilege niet zomaar en de mensen willen vooral dat ge zijt zoals iedereen.' (p. 327) Hoe denk jij hierover?

Prijzen

• Bekroond met de Fintro Literatuurprijs 2017 - Meer informatie
• Bekroond met de F. Bordewijkprijs 2017 - Meer informatie
• Bekroond met de Ultima Prijs 2016 Letteren 
• Bekroond met de Confituur Boekhandelsprijs 2017 - Meer informatie
  
• Bekroond met de Tzum-prijs 2017 - Meer informatie
  
• Genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2017 (shortlist)
• Bekroond met de Inktvinger 2018 

Wat anderen van dit boek vonden

'Wie WIL na 333 uit urgentie geboren pagina’s dichtgooit, heeft geen plezierritje achter de rug. Olyslaegers kietelt je met vragen over je eigen morele ambiguïteit. Hoe verdraag je je eigen lafheid? Laat ik dáár maar eens een slapeloze nacht aan uithuwelijken.'
Jeroen Maris, op: humo.be

'Bijzonder overtuigend is de romanconstructie: de oude man vertelt zijn wederwaardigheden aan een achterkleinzoon. Dit geeft de schrijver de gelegenheid de lezer te confronteren met de vraag hoe hij of zij zich zou opstellen, mocht het ooit weer zover komen. Impliciet klinkt deze vraag door naar de maatschappelijke situatie van nu zonder dat dit leidt tot al te zwaar aangezet moralisme. Olyslaegers maakte van zijn hoofdfiguur een overtuigende anti-held, die weliswaar zwelgt in zelfmedelijden en alles probeert goed te praten, maar die toch steeds ongenadig met zichzelf in debat gaat. Zijn vertwijfeling wordt die van de lezer. Dit alles is geschreven in een voortjagende, dwingende en groteske, maar altijd aangrijpende stijl, die de existentiële nood van de verteller voortreffelijk weergeeft. Vorm en inhoud vallen in deze roman samen.'
Juryrapport Libris Literatuur Prijs

'Het is vlot geschreven in de vorm van een lange brief waarbij gretig werd gegrasduind in het Antwerpse woordenboek qua uitdrukkingen en gezegden. Maar dat maakt het nog niet tot een goed boek. Het is er erg aan te merken dat de auteur vooral met theater bezig is want het boek heeft een theatrale inslag. (...) De schrijver werkt echter geen enkel personage uit tenzij voor de hoofdrolspeler in het verhaal waarin hij tracht een beetje diepgang en achtergrond te schetsen. Nergens voel je je als lezer betrokken; nergens kan je op enige manier jezelf verbinden als persoon met enige van deze personen in het verhaal.'
Eric, op: hebban.nl