Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Dankzij de aanbevolen editie – die van 2006, 'fors bewerkt en flink bekort' door Ivo de Wijs ­– zul je niet veel moeite hebben met Woutertje Pieterse. Natuurlijk speelt het boek in een heel andere wereld, maar over het algemeen zul je het verhaal in deze editie goed kunnen volgen.
Als je dit boek zou lezen in zijn oorspronkelijke uitgave, wordt het een heel ander verhaal; niet alleen is het dan ongeveer drie keer zo dik, maar je zult dan ook erg veel moeite moeten doen om alle invallen, toespelingen, verwijzingen en zijsporen te volgen en te begrijpen. Dat vereist zo veel kennis en lenigheid van de lezer, dat je daarvoor minstens op niveau 6 moet zitten.

Om over na te denken

Hoe oud was jij toen je kindertijd voorbij was? Wat bepaalt eigenlijk of/wanneer iemand 'kind af' is?
Is naïviteit een positieve of een negatieve eigenschap? Als je je kinderlijke onschuld bent kwijtgeraakt, heb je dan iets verloren, of is het juist winst?
Kan een kind, dat steeds van zijn ouders te horen krijgt dat het niet deugt, opgroeien tot een evenwichtig mens? Zou jij het gedrag van zulke ouders bestempelen als kindermishandeling?

Is humor aan tijd en plaats gebonden? Zou 19e-eeuwse humor nu nog kunnen werken? 

Wat anderen van dit boek vonden

'De geschiedenis van Woutertje Pieterse wordt door velen beschouwd als één van de belangrijkste Nederlandse klassiekers en doet zeker niet onder voor Max Havelaar.
Deze eerste Nederlandse ontwikkelingsroman over een dromerige, fijngevoelige jongen speelt zich af in negentiende-eeuws Amsterdam en is een grimmige en geestige satire op het bekrompen burgerdom. Tegelijkertijd is het een met grote psychologische precisie geschreven karakterschets.'
De uitgever, op: hooglandvanklaveren.nl

'Het is best een droevig boekje, het zit Wouter niet mee. Hij raakt twee keer zijn werk kwijt, is niet zo intelligent en heeft niet dezelfde goede manieren als zijn broer, etc. (…) Het is allemaal heel eenvoudig en logisch. Zelfs als je niet in die tijd leeft kan je alle redenen en gevolgen begrijpen. Soms is het ook een beetje vaag, dingen worden in het midden gelaten en worden helemaal niet meer uitgelegd. Als Wouter iets niet begrijpt krijg je het lang niet altijd uitgelegd, ook al is er nog een verteller als tussenpersoon. (…) Wat opvalt aan Multatuli’s schrijfstijl is dat hij heel vaak zinnen herhaalt. Hij laat personages bepaalde dingen heel vaak zeggen. Op deze manier laat hij zien wat bepaalde mensen belangrijk vinden, maar tegelijk komt het nogal spottend over.'
Aya, 4 vwo, op: scholieren.com

'Ik vind het heel knap hoe de schrijver het leven in die tijd heeft neergezet. Ik vind het ook goed dat hij het vanuit een jongen heeft geschreven, omdat je dan ziet hoe het leven van de jongen is beïnvloed door de behandeling die hij heeft gekregen thuis. De manier waarop mevrouw Pieterse met Wouter omgaat vind ik echt niet kunnen.'
Robin, 4 havo, op: scholieren.com