Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Het verhaal wordt mooi en met veel gevoel verteld. Maar: de verfijnde taal van Couperus is wel al meer dan 120 jaar oud, dus daar moet je op z'n minst even aan wennen. Er komen regelmatig Franse woorden en onbekende begrippen voorbij; ook zonder die precies te begrijpen kun je prima verder in het verhaal. De wereld die beschreven wordt, verschilt nogal van onze werkelijkheid. Aan de andere kant: de gedachten en gevoelens van de personages - de meeste zijn rond de 20, 25 jaar - zijn nog erg herkenbaar. Het psychologisch inzicht dat Couperus in de tekening van zijn verhaalfiguren toont, kan jou als moderne lezer heel wat leren over jezelf en je medemensen. In de roman komen allerlei levensvragen, die ieder weldenkend mens zich stelt, aan de orde; het boek geeft daarop zeker geen oubollige of ouderwetse antwoorden.

Er komen veel personages voor in de roman, waardoor je soms moeite kunt hebben om ze allemaal uit elkaar te houden. Misschien is het handig om onder het lezen voor jezelf een overzichtje te maken; je kunt natuurlijk ook de paragraaf 'personages' uit een boekbespreking op scholieren.com printen en die erbij houden. Couperus werd geroemd om zijn natuurlijke dialogen: de gesprekken die hij weergeeft, sprankelen nog steeds. Het boek bevat spanning op verschillende niveaus, maar het tempo ligt voor een moderne lezer misschien te laag. Het duurt een behoorlijke tijd voordat er echt iets gebeurt. Je moet je als lezer dus willen openstellen voor een leeservaring zoals je die mogelijk nog niet eerder gehad hebt.

Aangezien er verschillende edities van de roman in omloop zijn, is een eenduidige paginaverwijzing problematisch. We zullen daarom hierna steeds verwijzen naar de hoofdstukken met Romeinse cijfers, en het betreffende deel binnen dat hoofdstuk met gewone cijfers; dus bijvoorbeeld XXII, 6.

Om over na te denken

Herken jij de gedachte of het gevoel dat je, als je heel erg gelukkig of verliefd bent, opeens bang bent dat het voorbij kan gaan? En dan?
Kun je je voorstellen dat je, hoewel je heel erg twijfelt, tóch een belangrijke beslissing neemt, alleen maar omdat dat van je verwacht wordt?
Ken jij iemand, uit je eigen omgeving of bijvoorbeeld uit de showbizz, die wel wat weg heeft van Eline? Waarin zit de gelijkenis precies?
In hoeverre heeft een mens zijn lot in eigen hand? En als het noodlot toeslaat, heeft een mens dan nog een keus - namelijk: hoe ermee om te gaan?

Wat anderen van dit boek vonden

'De eerste paar bladzijden vond ik best even zwaar om door te komen. Ik moest even wennen aan het "klimaat" in het boek en je wordt zo midden in de gebeurtenissen gezet, zonder dat je weet wie al die personen zijn en wat er gebeurt. Na het lezen was ik vooral verrast door het einde en de prachtige uitwerking van de personages in het boek. Ook de stijl sprak mij uiteindelijk erg aan, met de lange, sierlijke zinnen en vele beeldspraken.'
Gerben, 6 vwo, op: scholieren.com

'Tijdens het lezen van het boek kreeg ik wel medelijden met Eline, maar tegelijkertijd vond ik het maar een dom kind. Eline vocht niet tegen haar problemen, maar legde zich er pruilend bij neer. Dat vond ik nogal dom, want het lijkt mij dat je op die manier niet echt gelukkig wordt! Ik vind de diepere gedachte achter dit boek, je moet je niet zomaar bij je 'lot' neerleggen, wel apart en interessant.'
RB, 4 vwo, op: scholieren.com

'Ik vond dit een mooi boek om te lezen, maar op een gegeven moment begon ik me verschrikkelijk te ergeren aan Eline. Eline liet zich alles maar aanleunen, ondernam zelf nooit eens wat en was zeer besluiteloos. Dat ergeren kwam waarschijnlijk doordat ik het zelf heel anders zou hebben gedaan. […] Alle gebeurtenissen werden heel uitgebreid beschreven. Zelfs als er alleen maar een dialoog werd gevoerd, werd ook deze uitgebreid beschreven. In het begin vond ik dit wel mooi, maar na een tijd werd het wel een beetje veel van het goede.'
Alissa, 5 vwo, op: scholieren.com