Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Het kan best een tijd duren voordat je echt goed in dit boek zit. In het eerste deel worden twee verhalen door elkaar verteld, en daardoor moet je misschien voor je gevoel telkens opnieuw beginnen. Uiteindelijk leidt het wel ergens toe, maar dan ben je al over de helft van het boek. Aan de andere kant: deze roman zal toch niet zomaar de hemel in geprezen worden?

Om over na te denken

Zijn vluchtelingen gelukzoekers? Is de vluchtelingenproblematiek voor jou een ver-van-mijn-bedshow? Kun jij je er iets bij voorstellen dat je alles moet achterlaten, zonder te weten waarheen je op weg bent? Wat denk je: maakt het op-de-vlucht-zijn mensen socialer of juist niet?
Of iemand gelooft of niet, is dat een kwestie van toeval? Of eerder van roeping of uitverkiezing? Is niet-geloven een keuze? Heeft het gezonde verstand hier iets mee te maken?

Prijzen

• Bekroond met de Libris Literatuur Prijs 2013 Meer informatie.
• Bekroond met de Prijs van de Lezersjury van de Gouden Boekenuil 2013 Meer informatie.
• Bekroond met de Inktaap 2014 Meer informatie.
• Genomineerd voor de E. du Perronprijs 2012 Meer informatie.
  
• Genomineerd voor de NS Publieksprijs 2013 Meer informatie.
  

Wat anderen van dit boek vonden

'Tijdens de eerste, laten we zeggen, 150 bladzijden werd ik nog niet echt warm of koud van het boek. Omdat er nog niet veel gebeurde, behalve dan dat Pontus Beg er achter kwam dat hij van Joodse afkomst was en dat interesseerde me dus niet zo veel. Ik wilde eigenlijk alleen maar het verhaal van de vluchtelingen lezen omdat ik dat veel interessanter vond. Maar dat Wieringa een goede verteller is valt niet te ontkennen. Ik vond het eerlijk gezegd geen spetterend boek, maar na die 150 bladzijden begon ik het wel steeds beter te vinden, vooral toen er wat schot in de zaak kwam (…).'
Sophie, 6 vwo, op: scholieren.com

'Tommy Wieringa schrijft in een vlotte, moderne taal. Hij weet gebeurtenissen zo te beschrijven dat je ze tot in detail voor je ziet, ook al wil je dat soms liever niet. De vlotte manier van schrijven zorgt voor een goede vaart in het verhaal, dit houdt het ook spannend en leuk om te lezen. (…) Kortom, Dit zijn de namen is een boek waarbij je af en toe je neus ophaalt en een keer extra slikt, maar het is ook een boek dat een origineel en mooi verhaal vertelt.'
Loes Albert, op: scholieren.com

'Ik vond zelf niet dat het verhaal makkelijk te lezen was. De opbouw was niet ingewikkeld, maar dat betekent niet dat je het verhaal ook goed begrijpt. Het was wel een zwaar boek, je kon niet alles begrijpen. In ieder geval wist je soms niet waarom een gebeurtenis nou zo belangrijk is. Er is een achterliggende gedachte, maar daar denk je soms niet aan. (…) Normaal gesproken hou ik meer van boeken die iets meer ontspanning geven, als het onderwerp iets te maken heeft met het leven, als het iedereen kan overkomen. Dit was niet zo'n boek.
Het heeft geen invloed op mij, maar ik vond het wel mooi geschreven. Ik vind het niet een boek voor jonge mensen, meer voor volwassenen. Die kunnen dit soort boeken meestal beter begrijpen dan jongeren.'
Anoniem, 5 vwo, op: scholieren.com