Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Het zwijgen van Maria Zachea is een zeer leesbaar boek. De taal is simpel, de opbouw helder. Het verhaal wordt door twaalf verschillende mensen (broers en zussen) verteld in twaalf hoofdstukken. Het perspectief wisselt dus per hoofdstuk.Het lijkt een dik boek, maar laat je daardoor niet afschrikken: het is gedrukt in grote letters, zodat je door de bladzijden heen vliegt.

Om over na te denken

Hoe sterk bepaalt het gezin waarin je opgroeit, jouw ontwikkeling? Is 'het zwijgen', het niet bespreken van problemen, nu ook nog in veel gezinnen de gewoonte of wordt er tegenwoordig meer gepraat? Zijn er problemen die vroeger onbesproken bleven en nu wel bespreekbaar zijn?
Welke voor- en nadelen heeft het als je een hulpbehoevende grootouder dankzij  'mantelzorg' zo lang mogelijk thuis kan laten wonen?
Welke conflicten kunnen er tussen ouders en kinderen ontstaan doordat ouders niet meegaan met de tijdgeest? Hoe zou je die conflicten kunnen oplossen?

Prijzen

• Bekroond met de NS Publieksprijs (2002) Meer informatie.
• Bekroond met de Zaanse cultuurprijs (2002) Meer informatie.
• Bekroond met het Gouden Ezelsoor (2003) Meer informatie.

Wat anderen van dit boek vonden

'Ik vind dit boek erg bijzonder. Het is erg mooi hoe elk kind beschreven wordt, elk kind is op zoek naar het antwoord op de vraag waarom moeder zwijgt. In elk hoofdstuk wordt ook de jeugd van ieder kind beschreven. Hierdoor krijg je een goed tijdsbeeld van de vorige eeuw.'
Henkiebam, 6 vwo, op: scholieren.com 

'… een groot gezin met daarin het vechten om aandacht, de verschillende persoonlijkheden en problemen, en tegelijkertijd het saamhorigheidsgevoel. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om in zo’n groot gezin op te groeien, maar kon wel degelijk herkenning vinden in dit boek. Zelfs in een gezin van drie kinderen, waarin ik ben grootgebracht, spelen genoemde zaken een rol. Een voorbeeld is de verdeling van het gezin in de bollebozen en de werkers, de denkers en de doeners, dat ook van toepassing is op mij en mijn zus.'
Anoeschka, op: boekgrrls.nl

'Toch heb ik me door het boek hééééén gesleept. Nergens werd ik flink gegrepen door een personage of diens gedachten / belevingen. Was elk hoofdstuk te kort? Was het teveel beschrijvend, te weinig humor? (…) de opdracht van de schrijfster: het respect en in z’n waarde laten van elk familielid dat zogezegd "aan het woord komt" (en werkelijk haar familie is), is dat een belemmering? Het blijft allemaal binnen de fatsoenlijke randjes, geen grote spiegels van zelfreflectie of mateloze kritiek. Of verwacht ik daarin teveel en is het gewoon niet meer dan het is: leven - eerlijk en puur?'
Anne-Marie van den Bosch, op: hebban.nl