Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Het taalgebruik is niet lastig, maar wat Brouwers met taal doet, lijkt nog het meest op een droom, vaak een boze droom. Dat komt doordat je zo intens wordt meegenomen in de belevingswereld van de hoofdpersoon. Je moet je daarin laten meevoeren, en dan zul je alle emoties kunnen meevoelen. Lastig is het soms te beseffen in welke tijd de schrijver je plaatst, maar als je daar alert op bent, zal dat je wel lukken. Fragmenten over de kamptijd, de periode van zijn kortstondige relatie met de jonge vrouw Liza en het 'nu', de dagen tussen zijn moeders overlijden en haar crematie, wisselen elkaar af. In het begin zijn bepaalde mededelingen raadselachtig, maar als je doorleest, valt alles op zijn plaats. In deze techniek van verbinden door motieven en leidmotieven is Brouwers een grootmeester. Het ene moment word je met lange, meanderende zinnen meegevoerd in het denken van de hoofdpersoon, het volgende moment word je overvallen door beschrijvingen die je naar de keel grijpen. Het verhaal bevat een aantal schokkende passages, vooral in de beschrijvingen van wat er gebeurt in het kamp.

Om over na te denken

Hoe ga je met jezelf om als je verscheurd bent door haat, zelfhaat en wroeging? Kun je het een kind verwijten dat het meedogenloos heeft gehandeld in de ontspoorde en sadistische wereld van een Jappenkamp? Hoe kan een zoon gelijktijdige gevoelens van haat en liefde voor zijn moeder verwerken?

Wat anderen van dit boek vonden

'Ik kan niks anders zeggen: ik vind dit een prachtig boek. Vooral het feit dat aan het begin dingen worden genoemd (bijvoorbeeld het kwaken aan de telefoon) en je pas later begrijpt waarom de hoofdpersoon dat doet, of eraan denkt. Het boek raakt mij gewoon echt, ook al is het verhaal moeilijk voor te stellen.'
Anoniem, 6 vwo, op: scholieren.com

'Ik vond het een erg indrukwekkend boek. De gebeurtenissen vond ik erg spannend en schokkend. Ik vond het leuk om de gevoelens van de ik-persoon te lezen, tevens omdat het een (waarschijnlijk) echt gebeurd verhaal is. Ik vind het wel een erg aparte manier van denken van de hoofdpersoon. Zoiets heb ik nog nooit gehoord of gezien, dat maakt het boek zo indrukwekkend.'
Anoniem, 5 havo, op: scholieren.com

'Het boek is vooral in het begin langdradig en leest niet lekker, door de vele herhalingen van gebeurtenissen uit zijn leven en al de dubbelzinnigheid die hij gebruikt.'
Gertje, 6 vwo, op: scholieren.com