Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Dit is een dik boek, maar het leest heerlijk weg. Het verhaal is spannend en wordt goed verteld. De middeleeuwen, zoals je die kent uit de schoolboeken, komen echt tot leven. Naast de vele gedeelten vol avontuur, actie en romantiek biedt het verhaal ook meer beschouwende passages, over politiek en economie, over de man/vrouwverhouding, over geloof en ongeloof, over de betekenis van de Klassieken, over de verhouding tussen de geest en de ziel, over waarheid en fictie. Als je op de hoogte bent van de literatuurgeschiedenis van de middeleeuwen, is dit boek een feest van herkenning.

Om over na te denken

Deed/doet de titel van dit boek bij jou meteen een lampje branden? M.a.w.: herken(de) je de woorden ‘Willem die Madoc maakte’?
Wat voor beeld heb jij van de middeleeuwen? Waar is dat op gebaseerd?
Heb je bijv. ideeën over de man/vrouwverhouding rond het jaar 1200?
Was er ruimte voor vrijdenkers en ongelovigen in de middeleeuwse samenleving?
Kan een gelovige trouwens ook een vrijdenker zijn?
Moet een historische roman zich precies aan de feiten houden, of mag een schrijver een historische werkelijkheid verzinnen om de bekende feiten heen?

Wat anderen van dit boek vonden

'Dros dist het smakelijk op. De formuleringen zijn duidelijk afkomstig van iemand die er lol in heeft, en met grote zorg en precisie zijn woorden kiest. Van onze mediëvist [Willem de Reuvere] dus. Die trouwens niet kijkt op een historisch detail meer of minder, of nog een verwijzing naar een contemporain verhaal. We zijn in de Middeleeuwen en zullen dat weten ook.'
Thomas de Veen, op: nrc.nl.

‘Enfin, Willem die Madoc maakte is met al z’n klassieke ingrediënten een ‘good read’, zoals dat heet. (…) Ik geloof intussen niet dat we dit boek als een soort spiegel voor onze tijd hoeven te lezen en dat is ook weleens fijn: gewoon een boek om ouderwets van te genieten.'
Rob Schouten, op: trouw.nl.

'U merkt, er gebeurt ontzettend veel en dat is precies wat er voor mij aan schort in dit boek, want de helft heb ik nog weggelaten. Er zijn nogal wat losse eindjes. (…) Verder lijkt echt alles in dit ene verhaal te moeten zitten.’
Koen de Jager, op: metdeneusindeboeken.blogspot.com.