Dyslectisch?  Lees dit boek bij Passend Lezen als gesproken boek of karaokeboek. 
Meer informatie over Passend Lezen.

Leesaanwijzingen

Grip is een overzichtelijke en vrij beknopte roman. Het verhaal wordt beurtelings door drie personen verteld. De vertelling op zich is goed te volgen. Wat het lezen lastig maakt, is dat heden (één reisdag in 2007) en verleden (een bergtocht van twintig jaar geleden) door elkaar lopen, met ook nog tal van herinneringen aan gebeurtenissen vóór en na die bergtocht. Je moet tijdens het lezen dus wel oog hebben voor gegevens die duidelijk maken wanneer een passage speelt.
Voor leerlingen die van een rijke stijl houden, valt er veel te genieten. Enter schrijft uitbundig, hier en daar nogal overdadig. Er zijn veel lange zinnen; de beelden zijn soms verrassend, maar ook wel eens vergezocht. Spanning kent het verhaal zeker. Je wilt als lezer weten wat er tijdens de bergtocht nu eigenlijk is gebeurd waardoor de levens van de vier een bijzondere wending hebben genomen.(Enter hanteert de ‘oude’ spelling zonder tussen-n in woorden als ‘sigarettedoosje’.)

Om over na te denken

Wat is de kern van vriendschap?
Kun je wel echte vrienden worden met mensen tegen wie je opkijkt?
Wat moet je doen als jij én een goede vriend(in) verliefd worden op dezelfde persoon?
Is roekeloosheid een karaktereigenschap, of wordt iemand roekelozer door omstandigheden, bijvoorbeeld door tegenslagen, liefdesverdriet, verlies van dierbaren?

Prijzen

• Bekroond met de Prijs van de Lezersjury bij de Gouden Boekenuil. Meer informatie.
• Bekroond met de F. Bordewijkprijs Meer informatie.
• Bekroond met de C.C.S. Croneprijs Meer informatie.

Wat anderen van dit boek vonden

‘Ik vind Grip een heel mooi boek. Je komt veel te weten over de keuzes die de personages in het verleden hebben gemaakt, wat ze nu goed proberen te maken. Bijvoorbeeld, Vincent denkt veel over Lotte en hoe zijn leven eruit had kunnen zien als hij Lotte niet had afgewezen. Hij vraagt zich af of Lotte wel gelukkig is en of hij het goed zal kunnen maken.’
Anoniem, 4 vwo, op: scholieren.com

‘Zo nu en dan wordt het omslachtige gefilosofeer van Enters personages te veel, te stroef, het eindeloos vragen stellen en steeds niet tot scherpe antwoorden komen. Maar dan, opeens, staat er weer eens eentje te denken op het strand, over het leven, over lucifers, en als hij zich omdraait ziet hij dat de vloed zijn koffer heeft gegrepen. Denken is ook niet alles, weet Enter blijkbaar. Je ontkomt niet aan de conclusie: Enter weet precies wat hij doet.’
Joost de Vries (recensent), in de Groene Amsterdammer

‘Het is eigenlijk maar een kleine roman, maar het verhaal vraagt van de lezer misschien wel een tweede of derde herlezing. Dan pas zie je hoe de puzzelstukjes in elkaar grijpen.  Er zit dus wel veel spanning in de roman, maar op een andere manier dan je zou denken. […] Mijns inziens moet je een ervaren lezer zijn om het boek te kunnen waarderen. Maar als je de moed kunt opbrengen om het boek te pakken, dan heb je een mooi nummer voor je literatuurlijst. Bovendien valt er veel te genieten van het fraaie taalgebruik van Stephan Enter.’
Kees van der Pol (docent), op: scholieren.com