De deconfiture van het traditionele jodendom die de schrijfster uit eigen ervaring kende, krijgt in deze roman op enigszins naturalistische wijze haar beslag in de tragische levensloop van vijf personages. Het regime van nette armoede en steile orthodoxie blijkt voor de vier kinderen van de joodse familie Lehren - Esther, Roosje, Jozef en Daniël - een fatale determinant te worden als met het overlijden van hun moeder het delicate evenwicht van harmonie uit het gezin verdwijnt. Gegeven hun karakterstructuur reageren de kinderen en hun vader zeer verschillend op deze ontwrichtende gebeurtenis. Voor de vader is dan het rigide en redeloze naleven van de vele joodse voorschriften het enige dat telt. Hij vertegenwoordigt het door Van Bruggen zo gewraakte dogmatische collectivisme, dat geen ruimte laat voor nuance en twijfel, en de individualiteit doodt.